1. |
Privéroest
02:57
|
|||
|
Earial - Privéroest
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2012)
Betrapt in mijn privéroest.
Persoonlijkheid is taai,
waardoor ik er doorheen moest.
Het is aan het bederven,
herhaal maar liever niet.
Dan vliegt het uit in zwermen.
Stevig knokken, voordat ik weer ben bedaard.
Meditatie door het vuur van de open haard.
Mentaal in elkaar geslagen, helen moet alleen.
Je hoeft voor mij geen kaart te maken, want daar ga ik heen.
Al voel ik het maar even,
zelfs uit m'n eigen mond.
De macht van m'n gebreken.
Hoe kan ik het verband zien,
als ik niet beter weet?
Lichaam wel, maar geest niet.
Stevig knokken, voordat ik weer ben bedaard.
Meditatie door het vuur van de open haard.
Mentaal in elkaar geslagen, helen moet alleen.
Je hoeft voor mij geen kaart te maken, want daar ga ik heen.
Het is te vaak verkeerd gegaan.
M'n naam tenietgedaan.
|
||||
2. |
Serenade Op De Radio
03:54
|
|||
|
Earial - Serenade Op De Radio
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2013)
Hevig het gebulder en zo
beleef ik het onthuldigd tot
de kogel zwaar ervaren wordt.
Ik zag het mezelf van boven ondergaan.
En het is geen vergissing.
Nog eens vragen helpt niet meer.
Ik heb écht geluisterd deze keer.
Je weet, ik praat in video,
wat jij begrijpt en nooit verdwijnt.
Serenade op de radio
die bij vlagen in een nuchter hoofd verschijnt.
Je blik begraaf ik in het zand;
mooi van buiten, maar een hart van steen.
Ik componeer een vreugdedans
maar de meesten kijken lullig om zich heen.
En het is geen vergissing.
Nog eens vragen helpt niet meer.
Ik heb écht geluisterd deze keer.
En het is jouw beslissing.
Het van je aanpakken doet zeer.
Polariteit is omgekeerd.
En het is geen vergissing.
Nog eens vragen helpt niet meer.
Ik heb écht geluisterd deze keer.
En het is jouw beslissing.
Het van je aanpakken doet zeer.
Polariteit is omgekeerd.
|
||||
3. |
Droomdoof
04:18
|
|
||
|
Earial - Droomdoof
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2012)
Verslaafd aan je klank, maar stop je gejank.
Gooi je last eraf en voel de spanning in je buik.
Je bent niet aan de drank en altijd galant;
vanavond heb je hoorntjes en je eerste gif gebruikt.
Laat je lokken, met je fokken, kots het er maar uit.
Naast het kokken blijf je rocken, tunnelvisie als religie.
Je wilde witte tegels, maar nu baad je in het vuil.
Tanden op elkaar en je gebruikt je vuisten als munitie.
Graaf met de hand tot de zon je verbrandt.
Je knokkels bloeden gruis, dat je gebruikt als rood cement.
Misleid door de stank, steeds vriendelijk bedankt.
Zo kun je niet meer staan, je bent gebroken en gekrenkt.
Je ooglid perst een traan van zuur, afkomstig van je brein.
Wat binnen zat en jij vergat, knijpt zich onder invloed uit.
Draaiend zoek je focus, overspelig met je pijn.
Wat je was, is nu een spetter in je mond en hergebruikt.
Graaf met de hand tot de zon je verbrandt.
Je knokkels bloeden gruis, dat je gebruikt als rood cement.
Misleid door de stank, steeds vriendelijk bedankt.
Zo kun je niet meer staan, je bent gebroken en gekrenkt.
Het wordt makkelijker volgende keer, echt waar.
Probeer te praten met een mond vol met teer, brandbaar.
Je bent verzadigd en je wilt niet genezen, schijndood.
Was je maar jezelf gebleven, droomdoof.
Verslaafd aan je klank, maar stop je gejank.
Gooi je last eraf en voel de spanning in je buik.
Je bent niet aan de drank en altijd galant;
vanavond heb je hoorntjes en je eerste gif gebruikt.
|
||||
4. |
Zo Word Ik Negentig
04:01
|
|||
|
Earial - Zo Word Ik Negentig
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2011)
Ooit is het uitgevonden, het is door ons bedacht.
En ik laat het graag toe, dat het m'n stress ontkracht.
Het heeft me vaak verwezen naar zachte mist en wolken.
Het heeft me lief genezen; ik heb het uitgemolken.
Zo ben ik diep geraakt; het heeft me nooit verlaten.
Het heeft me vrijgemaakt zonder iets terug te vragen.
Geef me een reden, maak me mooi voor de dooi,
want zo word ik negentig, zo word ik negentig.
Je hebt me zo verbaasd en puur geluk gemaakt.
Ik weet niet meer wat echt is, want ik droom.
Je werkt onvertraagd, bewust uitgedaagd.
Vanzelf ben je m'n verdiende loon.
Steeds als ik denk en je verdenk me voor te liegen dat je me bedekt
met zang en dons, wat een dans. En hoe je naar m'n lichaam bent gelekt.
Als ik kan, want ik wil dat je m'n hersens weer bevlekt.
Als ik kan, want ik wil dat je m'n hersens weer bevlekt.
|
||||
5. |
Het Tegenlicht Van Toen
04:34
|
|||
|
Earial - Het Tegenlicht Van Toen
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2011)
Ongeestelijking sluimert in z'n botten.
Nietsvermoedend leeft hij met de tijd.
Soms dan ben ik wel met hem verbonden,
maar ergens zijn we chemisch ongelijk.
Angstig voor de dingen die nog komen,
heeft hij moeite om zichzelf te zijn.
Gebed, z'n baan en koop-tv doen dromen;
Je hebt jezelf vakkundig ondermijnd.
En ik denk dat ik het weet, maar je moet het zelf bekennen,
dat ik denk dat je vergeet, in de waas van het moment.
Je bent al jarenlang maatschappelijk behang.
Je moet het tegenlicht uitdoen.
"Heer, U weet het van me.", klinkt het 's morgens.
Audiosignaal op weg naar Mars.
De essentie van jezelf heeft zich verborgen.
Iemand onderweg heeft zich verstapt.
En ik denk dat ik het weet, maar je moet het zelf bekennen,
dat ik denk dat je vergeet, in de waas van het moment.
Je bent al jarenlang maatschappelijk behang.
Je moet het tegenlicht uitdoen.
Sinds ik je ken kan ik niet meer dan rouwen.
Ik had ook nooit gedacht dat jij het was.
En in plaats van op je te vertrouwen,
ga ik liever terug naar waar het veilig was.
En ik denk dat je het weet, maar je moet het zelf ontkennen,
dat ik denk dat je vergeet, in de haast en zo gewend.
Het is al jarenlang bij je ingebrand
Door het tegenlicht van toen.
|
||||
6. |
De Plek Waar Je Slaapt
04:51
|
|||
|
Earial - De Plek Waar Je Slaapt
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2013)
Vier jaar geleden, het zelfde plafond,
dezelfde stem die verklaarde.
Klonen getracht in het zelfde jargon.
Op de plek waar jij staat en geheimen bewaart.
Stel je voor: het is gebleken dat de moeite je terugbetaalt.
Met de weken zul je niet meer worden ingehaald.
Het heeft flink geleden, maar ik heb nog niet door
hoe dat m'n zuurstof verzwaarde
en hoe je een anders gezond hart bevroor.
De plek waar je slaapt is van spinnen gemaakt.
Stel je voor: het meest begeerde contact belt je op voor de grote zaal.
Net bezweken van wat een ander voor mij bepaalt.
Honderzeven dagen lang ging het zo vaardig.
Honderdzeven dagen lang, honderdzeven dagen lang.
Toen er een plek zonder mening bestond,
begon ik een felle tirade.
Omdat ik me niet in het midden bevond,
beleef ik te laat wat ik steeds veroorzaak.
Stel je voor: het is gebleken dat de moeite je terugbetaalt.
Met de weken zul je niet meer worden ingehaald.
Honderdzeven dagen lang, honderdzeven dagen lang.
Vier jaar geleden, het zelfde plafond,
dezelfde stem die verklaarde.
Klonen getracht in het zelfde jargon.
Op de plek waar jij staat en geheimen bewaart.
|
||||
7. |
Dezelfde Maan
03:24
|
|||
|
Earial - Dezelfde Maan
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2012)
Het is nu bijna net als vroeger: nu weet ik het nog steeds niet zeker.
De dingen gingen nét wat stroever; maar dromen zijn een stuk reëler.
Een schip vergaan; je went aan de kater. Verrassend lijkt de stroming beter.
Ik kom er wel, alleen wat later, zo lang heb ik hier stilgezeten...
Net als ik hier voor het eerst. Er is nog zoveel niet gedaan.
Het is niet ver als je beredeneert. In Hollywood schijnt dezelfde maan.
Een sterk gevoel in mijn gewrichten, van overmoed en 'laat me vrij', komt alleen nog voor in oude gedichten, tot het hier bij mij gebracht wordt.
Het Verbond is nu nog vers, pas op en waak dat het niet overwoekert.
Geheim besef, alleen gevolgen waarvoor al jaren is geploeterd.
Net als ik hier voor het eerst. Er is nog zoveel niet gedaan.
Het is niet ver als je beredeneert. In Hollywood schijnt dezelfde maan.
Ik poets m'n naam op, zo verweerd. Spannend dat het weer begint.
Ik denk dat ik het weer probeer. Weet niet hoe, maar ik verzin...
Net als ik hier voor het eerst. Er is nog zoveel niet gedaan.
Het is niet ver als je beredeneert. In Hollywood schijnt dezelfde maan.
|
||||
8. |
Spookvlieger
03:32
|
|||
|
Earial - Spookvlieger
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2012)
Geliefden in de wolken geven een kus.
De wind vervormt ze en stelt me gerust.
Een zachte streling stuurt ze langs m'n hand,
die eindigt bij de krant.
Verzadigd met vandaag in m'n lijf
betrap ik hoe de tijd met mij de liefde bedrijft.
Het bekende uitzicht, dat verliest z'n kleur,
gesloten en betreurd.
En gebroken loop ik weg.
Heb m'n geliefde niets gezegd
Ik wil ergens anders opstaan
Maar m'n vlinders vliegen niet mee
Vastberaden, koppig, tegen wind in;
ik weet allang niet meer waar het om ging.
En als ik dan mezelf niet meer geloof,
pak ik m'n telefoon.
Eenmaal boven ga ik terug.
M'n geliefde gerustgekust
Ik wil nergens anders opstaan.
En ze vliegen met me mee.
Onafgebroken te veel gesproken tot de nacht.
Te snel besloten, het was toch anders dan je dacht.
En dan voelt de weg terug zo lang,
maar de manier waarop is warm.
Ik ben maar eventjes weggebleven;
zullen we nu weer verder leven?
|
||||
9. |
Alaska
04:49
|
|||
|
Earial - Alaska
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2013)
Het geeft niet, het geeft niet, nog steeds niet.
Het leeft niet, het leeft niet, het beweegt niet.
Het lukt niet, het lukt niet, het is vreemd hier.
Vergeet niet, vergeet niet, het vergeeft niet.
Rust hier, rust hier, ik verlies niet.
Voor mij niet, voor mij niet, verbijt niet.
Wat je koud laat en benauwd maakt, niet vanzelf gaat.
Je hart ziet, je hart ziet de nacht niet.
Ik was al weg en wat je zegt komt veel te laat.
En dat je vecht trekt woorden recht die niet bestaan.
Ik was al weg en wat je zegt komt veel te laat.
En dat je vecht trekt woorden recht die niet bestaan.
|
||||
10. |
Stiltetelefoon
05:07
|
|||
|
Earial - Stiltetelefoon
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2011)
Ik haal je in, maar ben je laatste
of ben je nummer één?
Hoor ik hier, ben ik een vreemd?
Je bent m'n koningin in burger.
Ik ruik anders dan voorheen,
moet nog wennen aan de zweem.
Ik kijk je aan terwijl ik lees.
Berusting van je waan,
je laat me nooit meer gaan.
Alsof m'n leven pas begint;
als ik sterf ben ik pas klaar.
Ik buit me uit: noodzakelijk kwaad.
Ik zie het aanstaan, onverstaanbaar.
Volg de lichtbaan, kom in beeld staan.
Van de kelder naar de zolder
je gaat er niet in mee.
Je schrok van wat je deed.
Je zegt niets maar het is (er).
Vanbinnen heb je keus.
En je lacht, maar serieus.
Ik zie het aanstaan, onverstaanbaar.
Volg de lichtbaan, kom in beeld staan.
Ik zie het aanstaan, onverstaanbaar.
Volg de lichtbaan, kom in beeld staan.
Ik wil dat ik me onderwerp
aan een star idee dat veert
en in nood verkeert.
Ik ontcijfer het niet meer:
details op celniveau.
Stiltetelefoon.
Ik zie het aanstaan, onverstaanbaar.
Volg de lichtbaan, kom in beeld staan.
Ik zie het aanstaan, onverstaanbaar.
Volg de lichtbaan, kom in beeld staan.
|
||||
11. |
Het Proces Bij Daglicht
03:28
|
|||
|
Earial - Het Proces Bij Daglicht
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2013)
Immuun voor vervuiling draag ik met me mee
m'n starre essentie, die trouw aan me kleeft.
Het pantser gehavend; ze hebben gepoogd
het staal te doorboren, maar er is niets geroofd.
Beetje bij beetje kom jij dichterbij,
geef jij iets van jou en pak jij iets van mij.
Geschokt door de ruil vliegt m'n hand naar m'n hart:
'Ben ik nog dezelfde, of zit er nu een gat?'
Ongeneeslijk, omdat het proces zich herhaalt.
Uitgerekend ben jij de enige, hevige, stevige die niet verdwaalt.
Toch zou ik zoiets niet zo snel nog een keer
toestaan bij daglicht, maar ik verwacht
dat ze het binnenkort wel weer probeert.
Dan ben ik er vast nog steeds niet op bedacht.
Afgedreven, omdat het proces zich herhaalt.
Uitgerekend ben jij de enige, hevige, stevige die niet verdwaalt.
|
||||
12. |
Bloed
03:16
|
|||
|
Earial - Bloed
(Muziek, arrangement, tekst: Steven van der Steen © 2013)
Het is heel onaardig als je zo tegen me doet.
Een mens niet waardig, diepte in overvloed.
Je bent heel vaardig, ik denk dat het zit in je bloed.
Eigenaardig hoe onze bundeling vloekt.
Daar sta je statig, maar niemand die naar je zoekt.
Je komt hier vaker, herken je het, hoe ik me voel?
|
||||
Earial Zaandam, Netherlands
Steven van der Steen schrijft melodieuze luisterliedjes die uitgesproken akoestische-gitaarpartijen bevatten evenals Nederlandse teksten, die uitblinken door hun ‘schaduwrijm’: een term die Drs. P. en ex-cabaretier Kees Torn ooit gebruikten. Het resultaat is een warm bad van taal en klank, dat een ieder in het publiek uitdaagt om met eigen interpretatie mee te dromen. ... more
If you like Earial, you may also like:
Stirring Americana set to acoustic arrangements and topped by the legendary Alice Gerrard’s lovely, world-wise voice.
go to album
Seawheel
by David Lonton-Baxter
”Seawheel Acoustic” delivers captivating melodies and heartfelt lyrics in songs that are equal parts soothing and enchanting.
go to album
PuSHING THE PuLL DOoR
by Tom Houston
Tom Houston swings between heartfelt folk and quirky slice-of-life spoken word, augmented with electronics, on his latest LP.
go to album
The debut album from Leeds-based artist Jake Whiskin is full of atmospheric Americana tinged with hard-hitting classic rock.
go to album
The Edge of the Land
by Katie Spencer
Spencer's indie folk sophomore album was recorded live in the studio over the course of two days.
go to album
The Flowers That Bloom in Spring
by Kieran Kane & Rayna Gellert
Kieran Kane & Rayna Gellert offer up a stunning minimalist country record, conjuring huge emotions with little more than vocals & guitar.
go to album
The Danish band expand upon their self-proclaimed "dark Americana" with smoldering textures and dynamic balladry.
go to album
